Lesgeven is de juiste snaar raken

Samen zijn ze goed voor bijna 80 jaar onderwijservaring. En dat is aan alles te zien, horen, voelen en merken. Hun vak? Dat is geen werk, ze noemen het een passie. Hun passie. Het is hun leven. Nu het moment bijna daar is dat ze met hun dikverdiende pensioen gaan, vragen ze zich af of ze wel zonder kunnen. Aan het woord zijn Saskia Drupsteen, leerkracht op De Trimaran in Den Helder, en Trees Strikkeling, Sarkon-schoolopleider.

“Lesgeven is niet altijd gemakkelijk, maar ongelooflijk dankbaar werk”, zegt Saskia. “Het opbouwen van een band met de kinderen is het belangrijkste. Het leren volgt daarna vanzelf. Ze moeten zich veilig voelen bij jou, en dat bereik je door de juiste snaar bij ze te raken.”

Vertrouwen
Trees kan niet anders dan het beamen. “Toen ik nog voor de klas stond, startte ik vaak de les niet vooraan in de klas maar juist in het midden, gewoon letterlijk tussen de kinderen in. Het wekte vertrouwen, en daar gaat het om. Zeker bij de kinderen die het wat moeilijker hebben.”

De afgelopen veertig jaar is er uiteraard ongelooflijk veel veranderd in onderwijsland. Van klassikale lessen waarbij de 30 kinderen van klas 1 (groep 3) tegelijkertijd dezelfde zinnen leerden lezen en schrijven en alle kleuters op dezelfde tijd prikles kregen waarna alle werkstukjes er hetzelfde uitzagen, naar een digibord, groepsdoorbrekend werken, rekentijgers, inclusie en plusklassen. “Toch zijn en blijven kinderen kinderen”, gaat Trees verder. “Al moet je anno nu wel vaker je trukendoos opentrekken om ze bij de les te houden.”

Creativiteit
“Het onderwijs van nu vergt nog meer van je creativiteit”, denkt Saskia. “Onze rol is vaker ondersteunend. In plaats van alle kinderen hetzelfde aan te bieden, kijken we naar wat een individueel kind nodig heeft en spelen we daar vervolgens op in.”

Nieuwbakken leerkrachten ontvangen de oude rotten met open armen. “We kunnen zoveel van elkaar leren”, zegt Trees. “Wij hebben de ervaring, bijvoorbeeld als het gaat om de communicatie met de ouders. Zij delen op hun beurt hun digitale kennis met ons. En ze leren ons wat relaxter te zijn.”

Boeiend
Saskia heeft geen moment het gevoel dat ze al zo lang in het onderwijs zit. “Het onderwijs is altijd in beweging. De kinderen veranderen, de ouders, de omgeving en je collega’s. En jij verandert automatisch mee. Het maakt het werk ontzettend boeiend. Ik heb niet het idee dat ik al die tijd op dezelfde werkplek heb gezeten, en toch is het zo. Onderwijs houdt je blijkbaar jong.”

Of ze in een volgend leven weer het onderwijs in zouden gaan? Het antwoord klinkt unaniem en volmondig: ‘ja’. “De voldoening is groots. De basisschooltijd van elk kind moet de mooiste en leukste tijd zijn, en daar mag jij een bijdrage aan leveren”, besluit Trees. “En wanneer er dan een oud-leerling een keertje naar school komt en je vertelt dat je de allerliefste juf bent, dan weet je dat je die juiste snaar hebt geraakt. Het is het beste compliment dat je kunt krijgen.”